Bring Her Back is een nieuwe horrorfilm, geregisseerd, geschreven en deels geproduceerd door de Philippou-broers. Na Talk to Me uit 2022 is dit hun tweede regiewerk.
Na een ongeval worden stiefbroer Andy (Billy Barratt) en zijn stiefzus Piper (Sora Wong) uit huis geplaatst. Omdat Andy nog te jong is om zelfstandig voor hen beiden te zorgen, worden ze tijdelijk ondergebracht bij pleegmoeder Laura (Sally Hawkins). Zij neemt hen samen met haar stille pleegkind Oliver (Jonah Wren Phillips) in huis, maar stelt wel een aantal bijzondere regels waaraan ze zich moeten houden.
Met deze tweede film tonen de Philippou-broers aan dat er binnen het horrorgenre genoeg ruimte is voor variatie. Hoewel ze trouw blijven aan het genre, kiezen ze dit keer voor een andere insteek. Ze combineren horror opnieuw met drama, waarbij het drama soms zelfs het dominante genre lijkt te zijn. Ze laten zien hoe elementen als verlies en verdriet het leven kunnen veranderen in een persoonlijke nachtmerrie.
Hoewel het idee en het verhaal interessant zijn, hebben ze het geheel wat te groots aangepakt. De handelingen van de personages zijn daardoor niet altijd even goed te volgen. Door bepaalde informatie achter te houden, om de film niet nog complexer te maken, mist het verhaal soms duidelijke uitwerking en belangrijke details. De ruimte die de kijker krijgt om zelf dingen in te vullen, kan daardoor eerder aanvoelen als onvolledigheid. Misschien was de film helderder geweest als de broers hun ideeën wat kleiner en eenvoudiger hadden gehouden. De opnames werden in 41 dagen afgerond. Als ze bij een volgende film meer tijd nemen of het verhaal compacter houden, kunnen ze wellicht een beter gebalanceerde film afleveren.
Qua horror maken ze opnieuw gebruik van realistische, praktische effecten zoals bloederige make-up en nep lichaamsdelen. De cast is klein, met een verhaal dat zich vrijwel volledig richt op drie à vier personages. Deze rollen worden overtuigend vertolkt. Sally Hawkins laat heel ander acteerwerk zien dan waar ze normaal om bekendstaat, en laat via haar personage zien hoe rouw en verlies iemand kunnen veranderen. Billy Barratt overtuigt als een zorgzaam persoon met een donker verleden, die zelf ook worstelt met verlies.
Voor Sora Wong is dit haar debuut in de film- en acteerwereld. Ze is geboren met coloboom en microftalmie, waardoor ze net als haar personage een beperkt zicht heeft. Toch weet ze ondanks deze aandoeningen geloofwaardig te acteren, en hopelijk opent deze rol de deur naar meer kansen in de filmwereld. Voor Jonah Wren Phillips is dit ook een van zijn eerste grote rollen, en hij levert mede dankzij de regie van de Philippou-broers krachtig en intens acteerwerk.
Ik geef de film als cijfer een:
Reacties
Een reactie posten