Jurassic World: Rebirth is de nieuwe, zevende film in de Jurassic-filmserie. Dit deel is geregisseerd door Gareth Edwards, bekend van Monsters en Godzilla (2014).
Vijf jaar nadat de dinosaurussen de wereld met de mensheid hebben gedeeld, blijkt de huidige wereld toch geen geschikt leefgebied voor hen te zijn. Hierdoor zijn ze teruggedrongen tot een geïsoleerd gebied rond de evenaar.
Toch zijn mensen nog steeds bezig met onderzoeken waarbij dinosaurussen worden gebruikt, in een poging nieuwe geneesmiddelen te ontwikkelen. Zora Bennett (Scarlett Johansson) leidt samen met Duncan Kincaid (Mahershala Ali) en dr. Henry Loomis (Jonathan Bailey) een team dat bloedmonsters van dinosaurussen probeert te bemachtigen. Tijdens deze missie ontdekken ze echter gevaarlijke, gemuteerde dinosaurussen en moeten ze een gezin van een gestrande boot in veiligheid brengen.
Regisseur Gareth Edwards is een groot fan van de eerste Jurassic Park film en zette alles opzij toen hij hoorde dat hij een nieuwe Jurassic World film mocht regisseren, zodat hij zich hier volledig op kon richten. Dat schrijver David Koepp terugkeerde om het script te schrijven, de schrijver verantwoordelijk voor het script van de eerste Jurassic Park maakte Edwards alleen maar enthousiaster. Ondanks hun ervaring en liefde voor de serie vallen de regisseur en schrijver toch terug in herhaling.
Veel gebeurtenissen in deze nieuwe film komen namelijk over als kopieën van scènes uit eerdere Jurassic Park films, of zelfs uit andere films zoals Jaws. Zo doen veel scènes sterk denken aan deze oudere films, waardoor de film wat van zijn originaliteit verliest en soms zelfs kan overkomen als een mindere kopie. Andere elementen, zoals het gezin van de gestrande boot, brengen wel meer personages in de film, maar de meesten van hen hebben weinig bijzonders te doen en voegen eigenlijk niet veel toe, behalve extra speeltijd.
Op momenten waar alles goed lijkt te gaan, belanden de gezinsleden opnieuw in de problemen en moeten ze weer gered worden. Dit komt daardoor al snel herhalend over. De film had beter en korter kunnen zijn zonder deze onnodige extra personages. Bij de meeste personages kun je ook al ongeveer voorspellen wie van de groep het wel of niet overleeft. Verder speelt men het ook vrij veilig, waardoor er weinig extra spanning ontstaat.
Gareth Edwards weet dankzij zijn eerdere regie-ervaring met Monsters en Godzilla goed hoe hij de wezens qua grootte overtuigend in beeld kan brengen. De meeste dinosaurussen komen dan ook imposant over. Ondanks dat er op locatie is gefilmd en geprobeerd is animatronics en CGI te combineren, valt de CGI toch duidelijker op. De meeste animatronics zijn gebruikt voor kleinere dinosaurussen of voor dode exemplaren (die als poppen worden neergezet). De grotere dinosaurussen zijn vaak volledig CGI, waardoor ze minder geloofwaardig overkomen dan de dinosaurussen uit de originele Jurassic Park (1993).
Net als in die originele film duurt het even voordat de dinosaurussen in beeld komen. In de eerste film werkte dat als een goede opbouw van het verhaal en de personages, maar bij een zevende deel kan het juist langdradig overkomen als je zo lang op de bekende wezens moet wachten.
Om de film enger te maken, is ervoor gekozen gemuteerde dinosaurussen toe te voegen. Deze wezens doen denken aan een mix van dinosaurussen en monsters uit films zoals Alien, Predator of Tremors. Ondanks dit creatieve idee zien de meeste mutanten er wat vreemd uit en verliezen ze het herkenbare uiterlijk van de dinosaurussen uit de eerdere films.
Sommige castleden, zoals Scarlett Johansson, zijn fan van de Jurassic films en wilden daarom graag in een deel van de serie spelen. Helaas spelen ze hier vooral in een gekopieerde versie van de bekende Jurassic Park films. Jammer genoeg zijn hun personages ook niet zo goed geschreven of uitgewerkt als in de eerdere films, waardoor je als kijker minder met hen meeleeft.
Ik geef de film als cijfer een:
Reacties
Een reactie posten