28 Years Later is de derde film in de 28 Later-serie. Dit deel is deels geschreven, geregisseerd en geproduceerd door Danny Boyle, die ook de eerste film, 28 Days Later…, regisseerde. Het scenario is opnieuw van Alex Garland, die ook het verhaal van het eerste deel schreef.
Bijna dertig jaar na de uitbraak van het razernijvirus in het Verenigd Koninkrijk hebben overlevenden zich weten aan te passen om veilig te blijven, zelfs in de buurt van de geïnfecteerde. Het virus is in de loop der jaren echter geëvolueerd, waardoor er nu verschillende soorten geïnfecteerde bestaan.
De jonge Spike (Alfie Williams) leeft met zijn ouders op een klein eiland, waar de geïnfecteerde moeilijker kunnen komen. Zijn moeder Isla (Jodie Comer) is echter ziek. Om haar te kunnen behandelen of medicijnen te vinden, moet Spike het veilige eiland verlaten en zich wagen aan het gevaarlijke, geïnfecteerde vasteland.
Met hun eerste film 28 Days Later creëerden Danny Boyle en Alex Garland een mainstream succes. De film introduceerde zombieachtige wezens die snel konden rennen, iets wat destijds vernieuwend was. Dat idee werd later vaak gekopieerd in andere zombiefilms, series en videogames, waarmee het sub genre van de snelle zombies een flinke boost kreeg in de populaire cultuur.
Wat destijds opviel aan 28 Days Later was de unieke stijl: gefilmd met goedkope digitale Canon XL1-camera’s, wat de film een rauwe, realistische look gaf die perfect paste bij de post-apocalyptische sfeer. Er werd bovendien gefilmd op rustige momenten in Londen, waardoor de stad echt verlaten leek. Visuele effecten werden vrijwel niet gebruikt; make-up en nepbloed brachten de gruwel tot leven op een relatief goedkope manier.
Voor 28 Years Later was het budget een stuk groter. Bekendere acteurs werden gecast, en opvallend genoeg is de film grotendeels opgenomen met iPhone 15 Pro Max-toestellen. Voor explosieve scènes en Matrixachtige “bullet-time” effecten gebruikte Boyle een speciale rig met 8 tot 20 iPhones, gemonteerd op kranen, dolly’s of bevestigd aan acteurs en drones. Drones zorgden bovendien voor indrukwekkende luchtbeelden. De make-up en practical effecten zorgen nog steeds voor effectieve zombie ontwerpen, al vallen sommige digitale effecten op in contrast met de meer realistische stijl van de rest van de film.
Het verhaal van deze film staat, net als het tweede deel (28 Weeks Later), grotendeels los van de vorige films. Er zijn slechts enkele subtiele verwijzingen voor de fans. Omdat Boyle en Garland al ideeën aan het opbouwen zijn voor mogelijke vervolgen, voelt deze film soms als een opzetje voor meer, waardoor het verhaal zijn eigen focus en impact enigszins verliest. Sommige elementen missen kracht of betekenis, omdat ze vermoedelijk pas in toekomstige films echt tot bloei moeten komen.
Voor Alfie Williams is dit pas zijn tweede filmrol, maar hij weet de film opvallend goed te dragen, bijzonder voor zo’n jonge, beginnende acteur. Jodie Comer en Aaron Taylor-Johnson leveren degelijk acteerwerk als zijn ouders, maar door het gebrek aan achtergrondverhaal of karakteropbouw komen deze minder sterk over dan Alfie. Ralph Fiennes speelt een mysterieus en intrigerend personage, waarbij je als kijker het gevoel hebt dat je nog iets mist, iets wat waarschijnlijk bedoeld is als opzet voor toekomstige gebeurtenissen.
Ik geef de film als cijfer een:
Reacties
Een reactie posten