F1: The Movie
F1: The Movie is een nieuwe sportfilm, geregisseerd, deels geschreven en geproduceerd door Joseph Kosinski, bekend van Tron: Legacy en Top Gun: Maverick.
De veelbelovende Formule 1-coureur Sonny Hayes (Brad Pitt) beëindigde zijn carrière in de jaren negentig na een ernstig ongeluk. Toch is hij blijven racen als inhuurbare coureur.
Wanneer teambaas Ruben Cervantes (Javier Bardem) op zoek is naar een nieuwe coureur voor zijn Formule 1-team, vraagt hij Sonny om hulp. Sonny stemt toe, maar wil wel op zijn eigen manier blijven racen.
Wanneer hij vervolgens moet samenwerken met Joshua Pearce (Damson Idris), het jonge talent binnen het team, botsen hun stijlen en ervaringen. Toch moeten de twee zien samen te werken om hun team een kans te geven op de overwinning.
Na zijn succes met Top Gun: Maverick, waarin Joseph Kosinski de kijker het gevoel gaf zelf naast Tom Cruise in de cockpit te zitten, probeert hij hetzelfde te bereiken met F1. En inderdaad: de racescènes worden op indrukwekkende wijze in beeld gebracht, waardoor je je soms echt ín de cracewagen van Brad Pitt waant. Visueel weet de film zeker te imponeren.
Toch is F1: The Movie qua verhaal minder vernieuwend. De verhaallijn waarin een oudere, eigenzinnige coureur een jongere generatie moet inspireren of uitdagen, is al eerder te zien geweest in films als Le Mans ’66 (Ford v Ferrari) en Rush. F1 lijkt elementen uit deze voorgangers te combineren, maar creëert daardoor geen echt eigen, uniek verhaal.
Ondanks het hoge tempo van de races, kent de film enkele langdradige momenten. Of juist het tegenovergestelde: de overgang van race naar race gaat soms zo snel dat het lastig is om goed te volgen. Daarbij blijft het plot redelijk voorspelbaar, waardoor je vaak al aanvoelt waar het verhaal naartoe gaat.
Net als bij Top Gun: Maverick hebben veel castleden hun eigen stunts gedaan. Brad Pitt en Damson Idris reden zelf in de echte racewagens, met uitzondering van gevaarlijke scènes waarbij stuntmannen werden ingezet. Dit is visueel nauwelijks merkbaar.
Toch weet F1 op dat vlak niet hetzelfde realistische gevoel op te roepen als Top Gun: Maverick, waarin Tom Cruise zijn stunts volledig zelf uitvoerde. Zijn bekende gezicht en fysieke aanwezigheid bleven continu zichtbaar, wat bijdroeg aan de immersie. Bij F1 is dat gevoel minder consistent aanwezig.
Ik gef de film als cijfer een:



Reacties
Een reactie posten