Warfare is een nieuw oorlogsdrama geregisseerd en geschreven door Alex Garland, regisseur van Ex Machina en Civil War. Voor deze film is voormalig Navy Seal Ray Mendoza bijgesprongen als extra regisseur en schrijver, die zijn ervaringen en verhaal in deze film probeert terug te verwerken.
Tijdens de Irakoorlog in 2006, is een peloton Navy SEALS op missie in Ramadi. Ze verschuilen zich in een huis van een Irakese familie en proberen met snippers vijandelijke troepen in de gaten houden.
Wanneer de vijandelijke troepen ze plotseling in een grote hinderlaag weten te krijgen, worden ze heftig aangevallen en dreigt hun missie uit de hand te lopen. De Navy SEALS moeten zien terug te vechten en de gewonden in leven zien te houden tot ze hulp krijgen, maar hoelang het duurt voor deze hulp komt, blijft de vraag.
Regisseur Alex Garland houdt zelf helemaal niet van oorlog en de omstandigheden, om oorlogen heen. Ray Mendoza is daarom bijgesprongen, want deze film verteld namelijk een oorlogsmissie waar hij zelf als Navy SEALS bij betrokken was. Hij wist zo te helpen met de details rondom de oorlogsmissie en weet deze zo realistisch over te brengen. Zo helpt hij met het tonen van de chaos en drama rondom deze oorlog, die ook wel spiegelt hoe duister de meeste, andere oorlog acties zijn in de wereld.
De film zelf legt verder wel weinig uit over de Irakoorlog en gaat meer over een observatiemissie van een groep Navy SEALS, die uit de hand liep. Als je zelf bekend bent met de geschiedenis over de Irakoorlog, kun je jezelf helpen met het meer begrijpen van de destijdse situatie. Met dit oorlogsdrama tonen ze goed en realistisch de kanten van oorlog. Hoe een groep soldaten elkaar leert kennen en een band met elkaar opbouwt met de tijd die ze samen doorbrengen. Dit leidt dan vaak tot onderlinge vriendschap en vertrouwen. Zo weten ze gezamenlijk voor leuk vermaak te zorgen door bijvoorbeeld met elkaar te geinen waar dit kan. Aan de andere kant tonen ze ook de zware realiteit die soldaten ondergaan wanneer ze het tegen hun vijanden moeten opnemen en ze zo hun broederlijke medesoldaten zelfs zo ineens kunnen verliezen. Dit maken ze soms zelfs zo heftige en van dichtbij mee dat het voor emotionele schade en verlies kan zorgen, alleen kunnen ze dit meestal pas na hun strijd uiten.
Het geluid en geluidsontwerp van geluidsontwerper Glenn Freemantle helpt ook goed met het realistisch overbrengen van een oorlog. Zo kan de stilte soms ineens worden verstoord door rondvliegende kogels en dreunen van explosies. Zo kun je als kijker jezelf ineens midden in een oorlogsgebied bevinden, waardoor de spanning soms ineens realistisch kan toenemen en overkomen.
De film heeft zo ook een heftige, emotionele impact, van het meemaken van het verlies van een geliefde vriend en medesoldaat. Ondanks dat sommige soldaten elkaar pas hebben leren kennen tijdens de oorlog heeft de situatie waarin ze zich bevinden ze toch sterk met elkaar verbroederd. De film bevat beste realistische, brute, bebloede beelden van de gevolgen van oorlog en oorlogsslachtoffers van onschuldige burgers tot groepen, vijandige soldaten.
Alex Garland en Ray Mendoza proberen naast het overbrengen van de gruwelijke gevolgen van oorlog je als kijker je ook te laten afvragen: Waarom voeren we nog steeds oorlog met elkaar? Vandaag de dag is oorlog namelijk nog steeds gaande over de wereld. Oorlog heeft vaak oorzaken zoals een meningen verschil, verschil van geloof, levensstijl, of soms enkel om er geld, of geld winnende doeleindes mee te behalen. Deze eindresultaten zijn dan vaak alleen winstgevend voor de leider, of leidende groep van een land, of gemeenschap. Terwijl er aan de andere, duistere kant vaak vele slachtoffers vallen van bevechtende soldaten en omringende burgerslachtoffers. Toch lijken en blijven de winsten van oorlogen vaak ongebalanceerd met de kosten en slachtoffer kant, die een oorlog heeft veroorzaakt. Het blijft zo wel apart en bijzonder dat we als mensheid, dit nog steeds doelloos met elkaar doen en lijken te blijven voortzetten.
De cast die de soldaten spelen worden niet echt individueel uitgewerkt, maar hun onderlinge, broederlijke band juist wel. Zo toont de film sterk hoe ze gezamenlijk voor onderlinge vreugde en plezier proberen te zorgen, ondanks dat ze zich in een oorlog bevinden. De impact wanneer er dan iemand gewond raak of slachter wordt van de oorlog toont zo goed de onderlinge band en verlies, die de soldaten ondergaan tijdens de strijd, waar ze elkaar proberen te blijven helpen en steunen. Verder toont het soms vreet de emotionele impact die ze kunnen ervaren, als ze een mede soldaat en broeder verliezen tijdens hun strijd en ze hun koppen bij de missie moeten zien te houden en het niet door verdriet en haat doen overnemen.
Ik geef de film als cijfer een:
Reacties
Een reactie posten