Thunderbolts* is een nieuwe superheldenfilm uit de Marvel-filmserie. Deze film is geregisseerd door Jake Schreier, bekend van Robot & Frank en Paper Towns.
Yelena Belova (Florence Pugh) wordt door Valentina Allegra de Fontaine (Julia Louis-Dreyfus) ingehuurd voor een nieuwe missie. Tijdens deze missie kruist ze paden met andere antihelden en schurken zoals John Walker (Wyatt Russell) en Ava Starr, alias Ghost (Hannah John-Kamen). Wanneer ze ontdekken dat de missie een val was, besluiten ze samen te werken. Maar als schurken en antihelden moeten ze elkaar eerst leren vertrouwen voordat ze samen wraak kunnen nemen en een groter gevaar kunnen stoppen.
Met deze film slaat Marvel een andere weg in. Het verhaal draait meer om antihelden en schurken uit eerdere films en series. De film doet daardoor wat denken aan een Suicide Squad-film uit het DC-universum.
De Marvel-films staan bekend om hun komische ondertoon, maar in deze film lijkt die toon bewust wat teruggeschroefd. In plaats daarvan ligt de nadruk meer op de dramatische en emotionele kanten van de personages, die stuk voor stuk getekend zijn door trauma’s en verlies. Het is verfrissend dat Marvel ook dit soort verhalen durft te vertellen. Toch is er nog steeds humor aanwezig en zijn er herkenbare elementen voor trouwe Marvelfans. De film voelt daardoor soms ook als een terugkeer naar de oudere Marvel-films.
Door de lagere schaal van de film komen de visuele effecten goed tot hun recht. Hoewel de CGI bij sommige explosies nog zichtbaar is, zijn er door het kleinere verhaal minder explosies nodig. De meeste personages hebben bovendien geen echte superkrachten, waardoor er minder visuele effecten vereist zijn. Bij de personages die wél bovennatuurlijke krachten hebben, zijn de effecten passend en overtuigend uitgevoerd.
De film speelt zich op kleinere schaal af en wordt daardoor niet onnodig groot of bombastisch, zoals bij sommige eerdere Marvel-films het geval was. Dit zorgt ervoor dat er meer ruimte is voor de gebeurtenissen en personages om persoonlijker over te komen. Sommige personages die in eerdere films slechts een kleine rol hadden, krijgen nu de kans om zich verder te ontwikkelen – al krijgt niet ieder personage evenveel aandacht.
Florence Pugh komt sterk naar voren als het bekendste personage. Ze brengt op overtuigende wijze de dramatische en emotionele aspecten van haar rol naar voren. Thema’s als eenzaamheid, leegte en zinloosheid worden subtiel aangesneden – gevoelens die herkenbaar kunnen zijn voor veel mensen. Samen met David Harbour heeft ze een aantal sterke scènes die hierop inspelen. Harbour zorgt daarnaast voor luchtige momenten, zonder afbreuk te doen aan het drama. Zijn komische inbreng houdt het geheel in balans, waardoor de film ook prettig blijft om naar te kijken.
Ik geef de film als cijfer een:
Reacties
Een reactie posten